Ο Γιώργης Χριστοδούλου έρχεται στις 17 και 18 Αυγούστου στο Θέατρο Απόλλων στη Σύρο, για να μας ταξιδέψει με μία μοναδική παράσταση, η οποία μας ξεναγεί στα τέσσερα πιο όμορφα θέατρα της Ελλάδας εστιασμένη στις μοναδικές ιστορίες που συνέβησαν στη Σύρο στις αρχές του προηγούμενου αιώνα.
Μέσα από τις ιστορίες και τα έργα των ανθρώπων που έχουν γράψει τη δική τους ιστορία πάνω στα σανίδια τους και τις κουΐντες, ξετυλίγεται ένα κουβάρι ιστοριών και μελωδιών που κρατούν ακόμα κάτι από την αύρα τους.
-«Απόψε στο θέατρο μας» τον ακούς αυτόν τον τίτλο! Έχει το ύφος και τον αέρα μια άλλης εποχής! Μίλησε μας για την παράσταση !
Ο Απόλλων της Σύρου είναι ένα πανέμορφο κομψοτέχνημα, σπάνιο για ένα νησί. Έχω ξανάρθει στη Σύρο για συναυλίες, όμως στον Απόλλωνα θα είναι η πρώτη μου φορά και σκέφτηκα να ασχοληθώ με την ιστορία του, τους σπουδαίους καλλιτέχνες που πέρασαν από εκεί και άφησαν το στίγμα τους. Έτσι λοιπόν το «Απόψε στο θέατρό μας» θα πιάνει το νήμα από την αρχή και θα “ξεναγεί” τον θεατή, στο θέατρο μέσα από τα τραγούδια που ακούστηκαν σε αυτό, από την αρχή του ως σήμερα. Από το θέατρο αυτό πέρασαν η Κοτοπούλη και ο Αττίκ, τα γεννημένα στη Σύρο Καλουτάκια, η Αρλέτα και ο Φοίβος Δεληβοριάς τα τελευταία χρόνια. Μαζί, θα αφηγηθώ ιστορίες όχι τόσο γνωστές για το θέατρο Απόλλων αλλά και το Δημοτικό θέατρο του Πειραιά και τον Απόλλωνα της Πάτρας.
-Εκτός από την όμορφη αισθητική τους, τι άλλο σε έκανε να επιλέξεις αυτά τα τρία θέατρα;
Είναι τα μοναδικά θέατρα στην Ελλάδα που μαζί με κάποια ακόμα (το Μαλλιαροπούλειο της Τρίπολης, το θέατρο Αθηνών και την κεντρική σκηνή του Εθνικού θεάτρου) που είναι ακόμη ενεργά και διατηρούν την ομορφιά τους, ενώ οι ανακαινίσεις έχουν γίνει με μεγάλο σεβασμό στην πρωτότυπη κατασκευή.
-Τι θέλει να πει στον θεατή αυτή η παράσταση; Ποια συναισθήματα θέλει να ξυπνήσει;
Μαζί με τα όμορφα γνωστά τραγούδια και τις ιστορίες που θα ακουστούν, πιστεύω πως ο στόχος μου είναι να μιλήσω για τη μνήμη του χώρου.
Ένα θέατρο, έχει μνήμη, όπως και ένα παλιό σπίτι. Άνθρωποι πέρασαν , δημιούργησαν, έφυγαν, άλλοι έδωσαν τη ζωή, την περιουσία τους ολόκληρη για την τέχνη τους κι είναι, νομίζω, το έργο τους, ένα παράδειγμα για όλους μας, ένα μάθημα ζωής. Οι θεατρικοί χώροι έχουν μνήμη, όπως τα σπίτια. Κι εμείς όλοι, παρότι περαστικοί, αγαπάμε τους χώρους με συσσωρευμένες μνήμες γιατί μας θυμίζουν όλους εκείνους που γέλασαν, χειροκρότησαν, έκλαψαν, φιλήθηκαν κι αγαπήθηκαν πάνω στη σκηνή αλλά και τους ακόμα πιο πολλούς που συγκινήθηκαν κι αγάπησαν το θέατρο, από την πλευρά του θεατή.
-Έχω ακούσει πολλές φορές να λένε οι ηθοποιοί πως το θέατρο είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Που θεωρείς ότι οφείλεται αυτό;
Το θέατρο είναι εφήμερο. Η μουσική των συναυλιών, επίσης. Οτιδήποτε φτιάχνεται πάνω σε μια σκηνή χάνεται μετά από λίγο και μένει μόνο μια αίσθηση. Καμία κάμερα, κανένα live streaming δεν θα μπορέσει να αποτυπώσει αυτή την αίσθηση.
Το “λάθος” παραμονεύει. Γι’ αυτό έρχεται ο κόσμος είτε στις συναυλίες είτε στο θέατρο, για τη στιγμή που ο ακροβάτης θα πέσει. Όλα είναι πιθανά. Στα σήριαλ και τις ταινίες, όχι. Γι’ αυτό πάντα η αίσθηση της ζωντανής συναυλίας και του θέατρου θα είναι αναντικατάστατη.
-Ζεις και εκφράζεσαι μέσα από την τέχνη, έχεις σκεφτεί τη ζωή σου διαφορετικά;
– Ποτέ.
– Οι παλαιότερες εποχές ήταν πιο εύκολες, είτε κοινωνικά είτε καλλιτεχνικά ή εμείς τείνουμε να τις εξιδανικεύουμε ;
Σε παλαιότερες εποχές (όχι πολύ μακρινές) όσον αφορά την τέχνη υπήρχε ένα μέρος του κοινού που λειτουργούσε ως λαγωνικό. Μυριζόταν τα καλά πράγματα και τα πρότεινε σε φίλους, υπήρχε αυτό που λέμε “από στόμα σε στόμα”. Τώρα πια, με το ίντερνετ και την παγκοσμιοποίηση αυτό το πιστό κοινό με το καλό γούστο τείνει να χαθεί. Τα πράγματα είναι πιο μαζικά. Γι’ αυτό μας φαίνεται ελκυστικό το παρελθόν, γιατί υπήρχαν άλλοι ρυθμοί, μεγαλύτερη μαστοριά, νοιάξιμο και μελέτη. Η αξία του χειροποίητου είναι ανεκτίμητη, όσο ελκυστική κι αν μοιάζει μια γυαλιστερή κονσέρβα.
-Μια δύσκολη περίοδο ζει το τελευταίο διάστημα ο καλλιτεχνικός κόσμος . Πως κατάφερες να μείνεις δημιουργικός μέσα σε αυτή τη νέα συνθήκη ;
Έφτιαξα ένα παιδικό βιβλίο-δίσκο που το χάρηκα πολύ, Το καμπαρέ των Ζώων, με συμμετοχές όπως της Σαβίνας Γιαννάτου, του Αργύρη Μπακιρτζή, του Δημήτρη Μυστακίδη της Ελένης Τσαλιγοπούλου, της Μαριώς κ.α.
Η διαδικασία ήταν πολύ διασκεδαστική και το αποτέλεσμα μας δικαίωσε.
Είναι το πρώτο μου βιβλιο-cd για παιδιά, και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μάρτης.
-Επόμενα πλάνα; Τι ετοιμάζεις για τη νέα σεζόν;
Συναυλίες με το Καμπαρέ των ζώων και μια νέα δουλειά με την αγαπημένη μου φίλη Ανδριάνα Μπάμπαλη.
