Σήμερα επισκεφτήκαμε την έκθεση της Μαρίας Δρακάκη, με τα φωτογράμματα που αποτελούν δημιουργήματα μιας τεχνικής σκοτεινού θαλάμου, χωρίς όμως να διαμεσολαβεί φωτογραφική μηχανή. Μοιάζουν με πολλαπλές εκτυπώσεις της σκιάς του αντικειμένου κι αυτή η ιδιαιτερότητά τους τα καθιστά μοναδικά και την τέχνη της Μαρίας πρωτοποριακή. Τα κοιτάζω και προσπαθώ να αντιληφθώ τη βαθύτερη ουσία που κρύβεται πίσω από αυτά, όπως και σε κάθε έργο τέχνης.
Αφαιρούμαι για λίγο και γυρνάω το ρολόι του χρόνου πίσω όταν η Μαρία επικοινώνησε μαζί μου πριν από μερικούς μήνες, ζητώντας μου να επιμεληθώ φιλολογικά ένα κείμενο που έγραψε· δεν φανταζόμουνα πως θα εξελισσόταν αυτή η διαδικτυακή μας συνάντηση. Στη συνέχεια η επικοινωνία μας έγινε συχνότερη και η Μαρία Δρακάκη μου εμπιστεύτηκε τα «φωτογραφήματα» της ζωής της για να εκφράσω την άποψή μου γι’ αυτά. Έσκυψα πάνω στα έργα της με το δέος που συνοδεύει κάθε αμύητο σε μια καινούργια μορφή της τέχνης κι ομολογώ ότι τα θαύμασα πολύ τα έργα της, που αποτελούν τον καρπό της εικοσάχρονης ενασχόλησής της με αυτά.
Μέσα στις δύσκολες και πρωτόγνωρες καταστάσεις που βιώνουμε εδώ κι ενάμιση χρόνο ένεκα της πανδημίας, η τέχνη δεν μπορεί παρά να λειτουργήσει παραμυθητικά (παρηγορητικά) αλλά και καθαρτήρια, γιατί μόνο η Τέχνη έχει τη δύναμη να ανελκύσει έστω για λίγο την ανθρώπινη ψυχή από τα δεινά που την ταλανίζουν.
Πριν από λίγες ημέρες με περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη: «Μόλις σήμερα έλαβα τα βιβλία. Ταξίδεψαν από την Κρήτη και τα περίμενα στο λιμάνι, σαν κάποιον φίλο από τα παλιά. Θα ήθελα να είσαι από τους πρώτους που θα το μοιραστώ.»
Μεγάλη συγκίνηση διαπότιζε αυτή την πρώτη μας συνάντηση σε χρόνο πραγματικό. Αλλά μεγαλύτερη συγκίνηση με πλημμύρησε όταν πήρα το βιβλίο στα χέρια μου. Ένιωσα απίστευτη χαρά όχι μόνο για το καλαίσθητο περιεχόμενό του αλλά κυρίως για το γεγονός ότι ένας άνθρωπος μπόρεσε να πραγματοποιήσει το όνειρό του.
Ευχαριστώ τη Μαρία για την τιμή με την οποία με περιέβαλε να γίνω κοινωνός του έργου της και να μοιραστούμε έστω για λίγο τα μονοπάτια της τέχνης της. Μια τέχνη που ανυψώνει τον τόπο μας, την Πάρο καθώς αποτελεί όχι μόνο χώρο δημιουργίας αλλά κι αφόρμηση έμπνευσης.
Δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στην Paros Art Gallery, τον χώρο όπου φιλοξενούνται και εκτίθενται τα έργα της Μαρίας μέχρι και αύριο 25 Ιουλίου. Ένας εκθεσιακός χώρος ιδιαίτερος, καλαίσθητος και ζεστός όπως τον εμπνεύστηκε η Ηρώ Φωκιανού και τον έστησε με το μεράκι της ψυχής της. Συγχαρητήρια και στις δυο σας!!
