Από τα παλιά τα χρόνια οι ναυτικοί είχαν τη συνήθεια να απεικονίζουν σε πίνακες τα καράβια τους.
Οι πλοιογράφοι ήταν γνήσιοι προσωπογράφοι πλοίων, δεν ζωγράφιζαν εφαρμόζοντας καλαισθητικές θεωρίες, αλλά ζωγράφιζαν από μέσα τους πηγαία και αβίαστα.
Από την άλλη το καράβι για τον παλιό ναυτικό ήταν ζωντανό στοιχείο που μάχονταν ενάντια άλλου ζωντανού στοιχείου της Θάλασσας, σε αγώνα σκληρό, πεισματώδη αλλά και ανθρώπινο.
Τα καράβια ζωγραφίζονταν όχι στις στιγμές της μακάριας περιόδου του λιμανιού, αλλά της αγωνίας, της θλίψης και της μοναξιάς των ηρωϊκών στιγμών, της τρικυμίας και του κινδύνου.
Αυτά τα χαρακτηριστικά έχει η ζωγραφική του καπετάνιου Δημήτρη Αρτέμη. Τα καΐκια που ζωγράφισε στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι Πανορμίτικα, με όνομα και πλοιοκτήτη.
