Ιφιγένεια Χατζηγεωργίου: Κάποια στιγμή καταλαβαίνεις ότι δεν πάει άλλο

 

Κάποια στιγμή καταλαβαίνεις ότι δεν πάει άλλο. Αν δεν βρίσκεις μια σπιθαμή άμμου να ξαπλώσεις, αν οι παραλίες σφύζουν από ακριβές ενοικιαζόμενες ομπρελοξαπλώστρες, με φρουρούς ενίοτε να ελέγχουν τη διέλευση, τότε πράγματι διακυβεύεται ένα βασικό δημόσιο αγαθό που ανήκει σε σένα και στον καθένα μας· τότε έχεις δίκιο να θυμώνεις και να αγανακτείς και να αντιδράς.

 

Όσο κι αν κάποιοι επιχειρούν να φορτώσουν στους δικούς σου ώμους ότι εσύ μπορεί να βλάψεις με αυτή σου την στάση το τουριστικό προϊόν και την ανάπτυξη του τόπου σου. Αντί να αναλογιστούν τις δικές τους ευθύνες, την απληστία, την έλλειψη μέτρου, τη στάση ανοχής, επιρρίπτουν ευθύνη σ’ εσένα.

 

Όπως και να έχει δίκιο έχεις εσύ, αρκεί την ίδια αγανάκτηση να επιδεικνύεις κι αλλού (όχι μόνο στο θέμα των παραλιών). Να μην κωφεύεις ή να κάνεις ότι δεν βλέπεις όταν καταστρατηγούνται ή φθείρονται δημόσιοι χώροι κι όχι μόνο.

 

Να μην έχεις επιλεκτική όραση, όταν παραβλέπονται κανόνες ή ο ίδιος επιχειρείς να εξυπηρετηθείς ή να αγνοήσεις γιατί έτσι σε βολεύει…

 

Πολύ σωστά κάποιοι μάς υπενθυμίζουν να είμαστε εγκρατείς γιατί πλησιάζουν εκλογές, κι αυτό ίσως είναι καπηλεία. Το ίδιο όμως να πράττουν κι αυτοί, αλλιώς η καχυποψία είναι αμφίδρομη…

 

Όταν αγαπάς τον τόπο σου επιθυμείς κι αγωνίζεσαι για το καλλίτερο γι’ αυτόν. Δεν έχει σημασία ο χρόνος ή η αφορμή…

 

Αρκεί να είσαι ενεργός πολίτης όχι μόνο τώρα αλλά διαρκώς, όχι μόνο στο fb αλλά στην ίδια τη ζωή με τη στάση και τις πράξεις σου.