Το Εργατικό Κέντρο Κυκλάδων για την Εργατική Πρωτομαγιά
Εργαζόμενες και Εργαζόμενοι,
Άνεργοι,
Συνταξιούχοι,
Σήμερα είναι η μέρα του εργάτη, η μέρα του αγώνα.
Είμαστε εδώ εργάτες και εργαζόμενοι,
συνδικαλιζόμενοι στην παραγωγή και τους πραγματικούς χώρους δουλειάς και όχι γραφειοκράτες συνδικαλιστές ή εκπρόσωποι του ανύπαρκτου.
Με τη μαζική μας παρουσία
δείχνουμε γιατί από εδώ, από τη Σύρο μας ξεκίνησε ουσιαστικά ο συνδικαλισμός στην Πατρίδας μας.
Δείχνουμε επίσης γιατί η Σύρος και οι Κυκλάδες συνεχίζουν να είναι πρωτοπόροι
ανταποκρινόμενοι στις επιταγές της σύγχρονης συνδικαλιστικής παρέμβασης,
χωρίς εκπτώσεις αλλά και δίχως αγκυλώσεις.
Η 1η του Μάη ορόσημο στο διαχρονικό αγώνα του κόσμου της μισθωτής εργασίας
για αξιοπρεπείς μισθούς και ωράρια,
για συνθήκες υγείας και ασφάλειας σε κάθε χώρο δουλειάς,
για δικαιότερη διανομή του παραγόμενου πλούτου,
για μια καλύτερη ζωή.
Οι συμβολισμοί, οι αξίες και τα αιτήματα της Εργατικής Πρωτομαγιάς
παραμένουν και θα παραμένουν επίκαιρα
όσο η συρρίκνωση του εργασιακού κόστους
θεωρείται ανάλγητα το εργαλείο για τη μεγιστοποίηση του κέρδους.
Από τη μεγάλη ώρα της εργατικής τάξης με την πρώτη απεργία επί ελληνικού κράτους εδώ στη Σύρο μας το 1879,
την μεγαλειώδη εξέγερση των εργατών στο Σικάγο το 1886,
τον αιματοβαμμένο αγώνα του 1936 στη Θεσσαλονίκη,
την εκτέλεση 200 Ελλήνων στην Καισαριανή το 1944
έως σήμερα
αποδεικνύεται ξεκάθαρα πως όλα ΚΑΤΑΚΤΗΘΗΚΑΝ και τίποτα δεν μας χαρίστηκε.
Το δικαίωμα στην εργασία είναι αναφαίρετο.
Η Εργασία πρέπει να προστατεύει από τη φτώχεια
και όχι να τη διακρίνει σε μερική ή απόλυτη.
Η Εργασία δεν μπορεί να κοστίζει περισσότερες ζωές από ότι ο πόλεμος.
Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι,
Σήμερα αποτίνουμε φόρο τιμής στους ήρωες της Εργατικής Τάξης,
εμπνεόμαστε από τους μεγαλειώδεις και αιματοβαμμένους αγώνες,
καθορίζουμε το διεκδικητικό μας πλαίσιο για το παρόν και το μέλλον.
Ενώνουμε τη φωνή μας απαιτώντας ένα νέο ανθρωποκεντρικό Κοινωνικό Συμβόλαιο,
ένα μείγμα ανάπτυξης που θα συνδυάζει ισόρροπα την υγιή αύξηση της παραγωγικότητας
με την ενίσχυση της εργασιακής δικαιοσύνης και την ενδυνάμωση της κοινωνικής συνοχής.
Ένα νέο συσχετισμό δυνάμεων
με τους εργαζόμενους στο επίκεντρο και όχι στο στόχαστρο.
Τους εργαζόμενους που εδώ και δεκαπέντε χρόνια βρίσκονται στη δίνη διαδοχικών κρίσεων.
Τους εργαζόμενους που καλούνται να πληρώσουν ξανά και ξανά το μάρμαρο.
Το 8ωρο – Πενθήμερο υπονομεύεται από την επέκταση της ευελιξίας,
οι Συλλογικές Συμβάσεις είναι είδος προς εξαφάνιση,
η παραβατικότητα αλλάζει μορφές,
η «μαύρη λίστα» με τα εργατικά ατυχήματα και δυστυχήματα μακραίνει,
οι νέοι μας συνεχίζουν να βλέπουν την εξωτερική μετανάστευση ως μοναδική προοπτική
ενώ όσοι έχουν ήδη φύγει δεν σκέφτονται να γυρίσουν πίσω.
Την ίδια ώρα,
η ακρίβεια απομειώνει σημαντικά την αγοραστική δύναμη των εργατικών νοικοκυριών.
Ο μισθός δεν φτάνει, οι λογαριασμοί δεν βγαίνουν,
ο οικογενειακός προϋπολογισμός είναι μόνιμα ελλειμματικός,
οι ανισότητες διευρύνονται όπως και το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών.
Εργαζόμενες και Εργαζόμενοι,
Η Πρωτομαγιά δεν είναι μια μέρα τυπικού εορτασμού
αλλά το σύμβολο ενεργών συλλογικών αγώνων.
Στην εποχή της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης,
η εργασία επιβάλλεται να απεγκλωβιστεί από την επισφάλεια, την ανασφάλεια και την υποαμοιβή,
επιβάλλεται να ρυθμιστεί και όχι να απορρυθμίζεται.
Αυτός ο στόχος είναι ευθύνη όλων μας με προμετωπίδα τα Συνδικάτα.
Ένα Συνδικαλιστικό Κίνημα απαλλαγμένο
από μικροσυμφέροντα, ατομικές στρατηγικές και κούφιους ανταγωνισμούς.
Ένα Συνδικαλιστικό Κίνημα πλουραλιστικό που θα ανοίγεται και δεν θα αναδιπλώνεται.
Ένα Συνδικαλιστικό Κίνημα που θα συσπειρώνει και δεν θα διχάζει,
που θα οργανώνει και δεν θα σκηνοθετεί ανίερες συμμαχίες όπως αυτές που βλέπουμε στην Τριτοβάθμια Οργάνωση,
που θα αγωνίζεται και θα πρωτοπορεί,
δεν θα παίζει παιχνίδια στη πλάτη των εργαζόμενων και των ανέργων.
Ένα Συνδικαλιστικό Κίνημα που θα εκπροσωπεί τον κόσμο της μισθωτής εργασίας
και όχι τις επιδιώξεις λίγων.
Ένα Συνδικαλιστικό Κίνημα που δεν θα αντιπαλεύεται τη δημιουργία θέσεων εργασίας
αλλά θα παλεύει για αξιοπρεπείς αμοιβές, τήρηση της εργατικής και ασφαλιστικής νομοθεσίας.
Στη Σύρο ζήσαμε στο πετσί μας και τις δύο πλευρές.
Το Εργοστασιακό Σωματείο, το Εργατικό Κέντρο Κυκλάδων και σχεδόν το σύνολο των Σωματείων – μελών έδωσαν και κέρδισαν τη δύσκολη μάχη για την αναγέννηση του Νεωρίου,
τη διάσωση και τη δημιουργία εκατοντάδων θέσεων εργασίας.
Στην αντίπερα όχθη,
οι παρωχημένες συνδικαλιστικές ολιγαρχίες ή καλύτερα οι συνδικαλιστικές παραφωνίες που μυρίζουν ναφθαλίνη
έβαζαν εμπόδια και τρικλοποδιές, επιστράτευσαν όλες τις δυνάμεις τους.
Ευτυχώς για εμάς, δυστυχώς για αυτούς δεν τα κατάφεραν.
Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι,
Οι αγωνίες μας πρέπει να γίνουν αγώνες.
Άλλωστε το μέλλον από αγώνες γράφεται.
Ας επικεντρωθούμε στα πολλά και σπουδαία που μας ενώνουν
κι ας παραμερίσουμε τα λίγα και ανούσια που μας χωρίζουν.
Ας σκεφτούμε συλλογικά και όχι ατομικά.
Ήρθε η ώρα να φωνάξουμε δυναμικά παρών στις νέες σύνθετες προκλήσεις.
Έχουμε καθήκον να διαφυλάξουμε όσα κατακτήθηκαν.
Έχουμε χρέος να διευρύνουμε τα κεκτήμενα.
Υψώνουμε τη γροθιά μας και ευχαριστούμε τους αγωνιστές του παρελθόντος.
Υψώνουμε τη γροθιά μας και υποσχόμαστε καλύτερες ημέρες στις νέες γενιές.
Δόξα και Τιμή στους νεκρούς της Εργατικής Τάξης
Ζήτω η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ
Σας ευχαριστώ πολύ.
Καλή δύναμη σε όλες και όλους.
