Ο γνωστός αρχαιολογικός χώρος της Ποσειδωνίας (Paestum), ένα πραγματικό μαργαριτάρι της Μεγάλης Ελλάδας (Μάνια Γκρέτσια) στην περιφέρεια της Καμπανίας στην Κάτω Ιταλία, μας εκπλήσσει για ακόμη μια φορά. Και το κάνει στο μικρό ναό που ανακαλύφθηκε το 2019, φέρνοντας έτσι στο φως σειρά αξιόλογων ευρημάτων.
Όπως μεταδίδει σε αποκλειστικότητα το Ιταλικό πρακτορείο ειδήσεων ANSA, το εύρημα πρόκειται για “μια πέτρινη βάση με τα σκαλοπάτια πρόσβασης και την οριοθέτηση του κελιού που στέγαζε τη θεότητα, τα χρωματιστά τερακότα διακοσμητικά της στέγης με τα υδρορροή σε σχήμα λιονταριού, μια εξαιρετική γοργόνα, μια συγκινητική Αφροδίτη”.
Επίσης, μαζί με τα ανωτέρω βρέθηκαν “επτά εκπληκτικά κεφάλια ταύρου, ο βωμός με την αυλακωτή πέτρα για τη συλλογή των υγρών των θυσιών και εκατοντάδες αναθήματα μεταξύ των οποίων ξεχωρίζουν οι εικόνες ενός (θεού) Έρωτα καβάλα σε δελφίνι που η φαντασία θα μπορούσε να παραπέμψει στον μυθικό Ποσειδώνα, τον θεό που έδωσε το όνομά του στην πόλη”. Μάλιστα στο ANSA η διευθύντρια του αρχαιολογικού πάρκου, Τιτσιάνα Ντ Άντζελο, μίλησε για ανακαλύψεις που υπόσχονται να αλλάξουν «τη γνωστή ιστορία της αρχαίας Ποσειδωνίας».
Το πρακτορείο μιλά για “σχεδόν ένα ανοιχτό παράθυρο σε ένα θραύσμα 500 ετών της ζωής της πόλης που ίδρυσαν οι Έλληνες της Σύβαρις το 600 π.Χ. και που στη συνέχεια πέρασε κάτω από τους Λουκανούς για να γίνει τελικά αποικία της Ρώμης”. Η ανακάλυψη «ρίχνει ένα πολύ ενδιαφέρον φως στην αρχαία θρησκευτική ζωή», σύμφωνα με τον Γενικό Διευθυντή των μουσείων του Ιταλικού Υπουργείου Πολιτισμού, Μάσιμο Οσάνα.
Σύμφωνα με την ανάλυση των πήλινων διακοσμήσεων, ο εν λόγω ναός του Ποσειδώνα ιδρύθηκε “το πρώτο τέταρτο του 5ου αιώνα π.Χ.” και ολοκληρώθηκε το 460 π.Χ. Πρόκειται περί ναού πολύ μικρών διαστάσεων, 15,60 μέτρα επί 7,50 με 4 κίονες στο μπροστινό μέρος και 7 στα πλάγια, και σύμφωνα με τον Γκάμπριελ Ζουκτρίγκελ, του πρώην διευθυντή «είναι ο μικρότερος δωρικός περίπτερος ναός που γνωρίζουμε πριν από την ελληνιστική εποχή, το πρώτο κτίριο στο Paestum που εκφράζει πλήρως τον δωρικό ρυθμό (…) σχεδόν ένα μικρό ομοίωμα του μεγάλου ναού του Ποσειδώνα» (που εκείνη την εποχή πρέπει να ήταν υπό κατασκευή, τονίζει το ANSA) «ένα είδος ελλείποντος κρίκου μεταξύ του 6ου και του 5ου αιώνα π.Χ.».
Επομένως, όπως σημειώνει το Ιταλικό πρακτορείο, μια πολύ σημαντική ανακάλυψη “γιατί καταδεικνύει κατά κάποιο τρόπο την καλλιτεχνική και πολιτιστική αυτονομία της κοινότητας και αποκηρύσσει όσους πίστευαν πάντα ότι στις αποικίες περιορίζονταν στην αντιγραφή των παραγωγών της πατρίδας”.
Πέρα από τα “μικρά αριστουργήματα δεξιοτεχνίας που προστίθενται στα επτά κεφάλια ταύρων που βρέθηκαν γύρω από το βωμό, ίσως «σκηνικά αντικείμενα» διαθέσιμα σε όσους διοικούσαν τη λατρεία”, αυτό που φέρει μεγάλο ενδιαφέρον είναι επίσης “η πολύ ιδιαίτερη τοποθεσία αυτού του ιερού, ουσιαστικά πάνω στη θάλασσα”.
«Τα πλοία που περνούσαν το έβρισκαν μπροστά τους» τονίζει η Ντ Άντζελο, στο σημείο που το πρακτορείο επισημαίνει πως ενδεχομένως “θα μπορούσε αυτός να είναι ο ναός που πήρε το όνομά του από τον ομώνυμο θεό με το όνομα της πόλης”. Περαιτέρω μελέτες και ανασκαφές θα δείξουν εάν όντως υφίσταται αυτό το σενάριο.
Ενώ λοιπόν αναμένονται περαιτέρω στοιχεία, ο Ιταλός Υπουργός Πολιτισμού, Τζενάρο Σαντζουλιάνο, μιλά περί εξαιρετικής ανακάλυψης η οποία “επιβεβαιώνει την εξαιρετική αξία αυτής της τοποθεσίας” και πως “κάθε ανασκαφή που φέρνει στο φως τα ιστορικά στοιχεία του παρελθόντος καταδεικνύει τον τεράστιο πλούτο της αρχαιολογικής κληρονομιάς του έθνους μας της οποίας υπάρχουν ακόμα πολλά που πρέπει να ανακαλυφθούν”.
