Ο Νίκος Συρμαλένιος, υπήρξε βουλευτής Κυκλάδων από το 2012 έως και το 2023 με το πολιτικό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Κατά τη διάρκεια της θητείας του υπήρξε τόσο κυβερνητικός βουλευτής, όσο και βουλευτής της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, ναι μεν επανεξελέγη τον Ιούνιο του 2023, ωστόσο, τον Ιούλιο οπότε και πραγματοποιήθηκαν οι επαναληπτικές εκλογές, έχασε τη βουλευτική του έδρα καθώς όλες οι βουλευτικές έδρες των Κυκλάδων κερδίθηκαν από τη Νέα Δημοκρατία.
Η μετέπειτα αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα, η εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη και οι γενικότερες εσωκομματικές εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ, κατέταξαν τον κ. Συρμαλένιο στον πολιτικό χώρο του νεοσύστατου σχηματισμού της Νέας Αριστεράς. Ο ίδιος, στις εσωκομματικές εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ, είχε στηρίξει ανοιχτά την Έφη Αχτσιόγλου, η οποία στη συνέχεια αποχώρησε μετά την επικράτηση Κασσελάκη.
Σε πρόσφατη δημόσια τοποθέτησή του, ο κ. Συρμαλένιος τόνισε τα ακόλουθα:
Ήλθε η ώρα λοιπόν να αποφασίσω με ποιους θα πάω και ποιους θα αφήσω.
ο ΣΥΡΙΖΑ που γνωρίσαμε χάνει διαρκώς την ψυχή του…
Χωρίς μίσος, αλλά όχι χωρίς πάθος, χωρίς κακία όμως και χωρίς αναθέματα σε συντρόφους και συντρόφισσες που κάνουν άλλες επιλογές. Άλλωστε τα κόμματα είναι εθελούσιες ενώσεις μελών. Και η Αριστερά είναι έμπνευση ζωής και έτσι πορεύτηκα για 53 συναπτά έτη μέχρι σήμερα, ΠΑΜ -Ρήγας Φεραίος – ΚΚΕ εσωτερικού, ΕΑΡ, ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ, ΣΥΡΙΖΑ.
Δηλώνω λοιπόν ότι δεν με εμπνέει πλέον το κόμμα Κασσελάκη, όχι διότι ο άνθρωπος είναι ανίκανος, ούτε γιατί δεν βγήκε με δημοκρατικές διαδικασίες. Απλώς θεωρώ ότι, πρώτον δεν έχει πολύ σχέση με την Αριστερά και δεύτερον οδηγεί το κόμμα σε άλλες ατραπούς από αυτούς που ήταν η ιδρυτική μας συνθήκη και οι αξιακές αρχές του Καταστατικού μας.
Αν κάποιοι επικαλούμενοι την κυβερνώσα αριστερά αποφάσισαν να μετατρέψουν το Κόμμα σε ένα νεφελώδες αριστεροκεντρώο μόρφωμα, δικαίωμα τους, αλλά δεν είμαστε όλοι υποχρεωμένοι να ακολουθήσουμε. Και για να είμαστε δίκαιοι, η τάση αυτή φυσικά δεν ξεκίνησε τώρα επί Κασσελάκη, είχε ξεκινήσει στα μυαλά κάποιων μετά το 2019 και εντάθηκε μεσούντος και του κορονοϊού που απαγόρευε τις δια ζώσης διαδικασίες, με την στρεβλή εφαρμογή της διεύρυνσης και με την αλήστου μνήμης συγκρότηση της Κ.Ε. Ανασυγκρότησης με 700 μέλη….
Φυσικά η διεύρυνση ήταν εκ των ουκ άνευ στόχος απαράβατος, αν ήθελε η Αριστερά μας να αποκτήσει στέρεες βάσεις στην κοινωνία που έδειχνε από το 2012 να μας εμπιστεύεται διαρκώς και σε επανειλημμένες εκλογικές αναμετρήσεις. Διότι πράγματι ήταν παγκόσμια πρωτοτυπία ένα κόμμα μόλις 30.000 μελών και με την καθοριστική συμβολή του Αλέξη Τσίπρα, να γίνεται κυβέρνηση και να παίρνει το Γενάρη του 2015 πάνω από 2.000.000 ψήφους.
Δεν αρκεί όμως η αριθμητική ή αποκλειστικά η διεύρυνση εκ των άνω, αν αυτή δεν συνοδεύεται με εμβάθυνση, δηλαδή με ενσωμάτωση των νέων μελών μέσα σε πολιτικές και ιδεολογικές λειτουργίες του κόμματος, που θα συμβάλλουν σε μια διαρκή σχέση με την κοινωνία και τα κινήματα της. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι αυτό είναι και ένα αμείλικτο ερώτημα, γιατί μας ψήφισε και μας εμπιστεύτηκε ο κόσμος τότε και με ποια φυσιογνωμία και γιατί δεν μας εμπιστεύτηκε το 2023;
Φυσικά όλα αυτά, όπως και η κυβερνητική θητεία 2015 – 2019, θα έπρεπε να ήταν αντικείμενο μιας ουσιαστικής συζήτησης αποτίμησης που επι της ουσίας έγινε από ελάχιστα έως καθόλου. Η επιλογή της νέας ηγεσίας να μεταθέσει το Συνέδριο από το Νοέμβριο, όπως είχε σχεδόν ομόφωνα αποφασιστεί στην τελευταία Κ.Ε. του Ιουλίου προ της προεδρικής εκλογής, στα τέλη Φεβρουαρίου (αν γίνει), δηλώνει τη στόχευση της για «φυγή προς τα μπρος» με ότι αυτό σημαίνει. Άλλωστε δεν αφήνουν κανένα περιθώριο παρεξηγήσεων οι παλινωδίες του νέου προέδρου, τόσο ως προς την οικονομία, την κοινωνία την εξωτερική πολιτική, και την άμυνα, όσο και ως προς κρίσιμες πλευρές της κυβερνητικής θητείας του ΣΥΡΙΖΑ.
Προσωπικά θα είχα πολλά να καταθέσω σε μια συζήτηση αποτίμησης της λειτουργίας μας στις Κυκλάδες, ιδιαίτερα από τις αρχές του 2021 και μετά. Μια συζήτηση που δεν θα έπρεπε να μας κάνει περήφανους ως δείγμα κομματικής λειτουργίας με βάση τις αξίες της αριστεράς, αλλά προφανώς για κάποιους και μέσα στην ηγεσία του κόμματος αυτές εντάσσονταν στο νέο κόμμα που επιδίωκαν.
Εν κατακλείδι, γι αυτούς και άλλους λόγους πολιτικής ουσίας, το κόμμα μπήκε σε μια πορεία απώλειας εμπιστοσύνης από τους αριστερούς και προοδευτικούς ψηφοφόρους μας. Αν κοιτάξει κάποιος βαθύτερα στα αποτελέσματα του Μαΐου και του Ιουνίου 2023, η μεγάλη απώλεια ψηφοφόρων μας δεν ήταν ούτε προς το ΠΑΣΟΚ ούτε πολύ περισσότερο προς τα δεξιά, η μεγάλη απώλεια ψηφοφόρων μας ήταν προς τα αριστερά, είτε με τη μορφή της αποχής, είτε με τη μορφή στήριξης του ΚΚΕ ή άλλων αριστερών ψηφοδελτίων.
Το συμπέρασμα είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ που γνωρίσαμε χάνει διαρκώς την ψυχή του. Γι αυτό δεν μπορώ κι εγώ να τον υπηρετήσω. Αγαπώ και εκτιμώ όλους τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που συμπορευτήκαμε μαζί και ελπίζω, ότι σε σύντομο χρονικό διάστημα θα είμαστε πάλι μαζί. Προσωπικά δεν μπορώ να συνεχίσω να είμαι μέλος του Κασσελάκειου κόμματος. Αυτονόητα παραμένω στο χώρο της Ανανεωτικής Αριστεράς την οποία υπηρετώ εδώ και δεκαετίες.
Νίκος Συρμαλένιος
Πρώην Βουλευτής Κυκλάδων ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ.
