Ποιες ήταν οι έξι μεγάλες μορφές στην Ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων;

Η Αργεντινή αντιμετωπίζει τη Γαλλία στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου την Κυριακή 18 Δεκεμβρίου, με τους Λιονέλ Μέσι και Κιλιάν Μπαπέ να σφραγίζουν ως τώρα την πορεία των ομάδων τους στο Κατάρ.

Θα μείνει λοιπόν ο διαγωνισμός ως «Παγκόσμιο Κύπελλο Μέσι», με τον Αργεντινό να σηκώνει τελικά το μόνο τρόπαιο που του λείπει από τη συλλογή του ή ο Μπαπέ θα οδηγήσει τη Γαλλία σε διαδοχικούς θριάμβους, μετά την κατάκτηση του Μουντιάλ στη Ρωσία;

Το BBC Sport έριξε μια ματιά σε έξι άλλους παίκτες που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στις επιτυχίες της χώρας τους τα προηγούμενα χρόνια.

Πελέ, Βραζιλία – 1958

Ο Πελέ ήταν μόλις 17 ετών όταν η Βραζιλία πήγε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1958 στη Σουηδία, προσπαθώντας να κερδίσει το τουρνουά για πρώτη φορά. Έμεινε εκτός από τους δύο πρώτους αγώνες της χώρας του, αλλά στη συνέχεια εντυπωσίασε στη νίκη 2-0 επί της Σοβιετικής Ένωσης και σημείωσε το μοναδικό γκολ στη νίκη με 1-0 επί της Ουαλίας στους προημιτελικούς.
Από εκεί και πέρα, ο Πελέ ήταν ασταμάτητος. Πέτυχε ένα χατ-τρικ στον ημιτελικό με 5-2 επί της Γαλλίας και άλλα δύο γκολ στη νίκη με 5-2 επί της Σουηδίας στον τελικό – συμπεριλαμβανομένης μιας εξαιρετικής προσπάθειας όταν πέταξε τη μπάλα πάνω από έναν αμυντικό που προσπάθησε να τον χτυπήσει και στη συνέχεια με βολέ την έστειλε στα δίχτυα.
Αυτός επρόκειτο να ήταν η απαρχή, ο πρώτος από τους τρεις τίτλους Παγκοσμίου Κυπέλλου (Ζιλ Ριμέ τότε) για τον Πελέ, αν και εμφανίστηκε μόνο στους δύο πρώτους αγώνες το 1962 στη Χιλή, πριν τον βγάλει νοκ άουτ ο τραυματισμός του. Το 1970, όμως, ήταν στα καλύτερά του, σκοράροντας τέσσερις φορές – συμπεριλαμβανομένου του πρώτου γκολ της Βραζιλίας στον τελικό 4-1 επί της Ιταλίας.

Μάριο Κέμπες, Αργεντινή – 1978

Η Αργεντινή έχει κερδίσει δύο φορές το Παγκόσμιο Κύπελλο και στις δύο περιπτώσεις, ένας παίκτης έπαιξε τεράστιο ρόλο στον θρίαμβό της. Το 1978, εντός έδρας, ήταν ο Μάριο Κέμπες.
Ο επιθετικός της Βαλένθια είχε συμμετάσχει στο τουρνουά ως πρώτος σκόρερ της La Liga σε δύο διαδοχικές σεζόν και ήταν ο μόνος παίκτης στην ομάδα της Αργεντινής που δεν έπαιζε στο πρωτάθλημα της χώρας του.
Ο Κέμπες δεν κατάφερε να σκοράρει στην πρώτη φάση των ομίλων, αλλά στη δεύτερη φάση έλαμψε και με τα δύο γκολ στο 2-0 επί της Πολωνίας, και το πρώτο και τρίτο στη νίκη με 6-0 επί του Περού.
Αυτό οδήγησε την Αργεντινή στον τελικό και ο Κέμπες σκόραρε άλλα δύο γκολ, στη νίκη 3-1 επί της Ολλανδίας στο Μπουένος Άιρες, καθώς όχι μόνο βοήθησε τη χώρα του στην πρώτη της κατάκτηση Μουντιάλ αλλά έγινε επίσης ο πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης και ο καλύτερος παίκτης της.

Πάολο Ρόσι, Ιταλία – 1982

Πηγαίνοντας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982 στην Ισπανία, ο Ιταλός επιθετικός Πάολο Ρόσι είχε μόλις επιστρέψει στη δράση μετά από δύο χρόνια αποκλεισμό για τη συμμετοχή του σε ένα σκάνδαλο στημένων αγώνων στη Serie A, με τον προπονητή Έντσο Μπεαρζότ να επικρίνεται στα ιταλικά μέσα ενημέρωσης για την επιλογή του. Αλλά μετά από ένα κακό ξεκίνημα, ο Ρόσι «άστραψε» εναντίον της Βραζιλίας σημειώνοντας ένα λαμπρό χατ-τρικ σε έναν αλησμόνητο αγώνα που κέρδισε η Ιταλία και έφτασε στα ημιτελικά. Μετά πέτυχε άλλα δύο γκολ στη νίκη με 2-0 στον ημιτελικό επί της Πολωνίας και πέτυχε το πρώτο της Ιταλίας στον τελικό 3-1 επί της Δυτικής Γερμανίας.
Τα έξι γκολ του Ρόσι του «χάρισαν» το Χρυσό Παπούτσι ως πρώτος σκόρερ και τη Χρυσή Μπάλα ως παίκτης του τουρνουά.

Ντιέγκο Μαραντόνα, Αργεντινή – 1986

Ο αρχηγός Ντιέγκο Μαραντόνα έλαμψε το 1986 (πρώτο του τουρνουά πάντως ήταν το 1982) καθώς βοήθησε την Αργεντινή να κερδίσει το δεύτερο Παγκόσμιο Κύπελλο που έγινε στο Μεξικό. Το πρώτο γκολ ήρθε κόντρα στην Ιταλία στην ισοπαλία 1-1 για να βοηθήσει την Αργεντινή να περάσει ως πρώτη τον όμιλο.
Στα προημιτελικά σκόραρε δύο φορές αποκλείοντας την Αγγλία με 2-1. Το πρώτο ήταν το περιβόητο γκολ «Χέρι του Θεού» – όταν ο Μαραντόνα με το χέρι νίκησε τον Πίτερ Σίλτον – αλλά το δεύτερο θεωρείται ένα από τα καλύτερα γκολ του Παγκοσμίου Κυπέλλου όλων των εποχών, καθώς πήρε την μπάλα πριν την σέντρα και με ένα απίστευτο σλάλομ προς την άμυνα της Αγγλίας νίκησε και τον Σίλτον.
Ακολούθησαν δύο ακόμη εκπληκτικά γκολ στον ημιτελικό 2-0 επί του Βελγίου και στη συνέχεια έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη δραματική νίκη 3-2 στον τελικό επί της Δυτικής Γερμανίας.
Με πέντε γκολ και πέντε ασίστ ο Μαραντόνα κέρδισε τη Χρυσή Μπάλα επειδή ήταν ο καλύτερος παίκτης της διοργάνωσης.

Ζινεντίν Ζιντάν, Γαλλία – 1998

Ο αρτίστας μέσος Ζινεντίν Ζιντάν ήταν το αγόρι της αφίσας για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Γαλλίας το 1998, το οποίο φιλοξένησε.
Ξεκίνησε καταπληκτικά με μια ασίστ για το πρώτο γκολ της χώρας του στη διοργάνωση, που σημείωσε ο Κριστόφ Ντουγκαρί στη νίκη με 3-0 επί της Νότιας Αφρικής.
Ο Ζιντάν αποβλήθηκε εναντίον της Σαουδικής Αραβίας και έχασε τον τρίτο αγώνα των ομίλων της Γαλλίας εναντίον της Δανίας, καθώς και την αγχωτική νίκη με 1-0 στην παράταση επί της Παραγουάης στους «16».
Επέστρεψε όμως με στυλ, σκοράροντας στη διαδικασία των πέναλτι για να κερδίσει την Ιταλία στα προημιτελικά και στη συνέχεια βοήθησε την ομάδα του να κερδίσει 2-1 στον ημιτελικό επί της Κροατίας.
Στον τελικό, ο Ζιντάν σκόραρε στον τελικό δύο φορές στη νίκη με 3-0 επί της Βραζιλίας και οι εμφανίσεις του τον έκαναν ως έναν από τους καλύτερους της διοργάνωσης. Δύο χρόνια αργότερα, αναδείχθηκε ο καλύτερος παίκτης στο Euro 2000, το οποίο κατέκτησε και η Γαλλία.

Ρονάλντο, Βραζιλία – 2002

Ο τελικός του 1998 αναμενόταν πάντως να ήταν η καλύτερη στιγμή για τον Βραζιλιάνο επιθετικό Ρονάλντο. Ωστόσο, υπέστη τραυματισμό πριν από τον αγώνα και έμεινε εκτός ενδεκάδας τελικού.
Ένας σοβαρός τραυματισμός στο γόνατο το 1999 απείλησε να τερματίσει την καριέρα του, αλλά αυτό που ακολούθησε ήταν μια από τις μεγαλύτερες ιστορίες επιστροφής του ποδοσφαίρου. Στο τουρνουά του 2002 στη Νότια Κορέα και την Ιαπωνία, ο Ρονάλντο ήταν συγκλονιστικός καθώς άφησε πίσω του τον εφιάλτη πριν από τέσσερα χρόνια, με οκτώ γκολ σε επτά αγώνες.
Πέτυχε τέσσερα γκολ στα τρία ματς των ομίλων – ένα σε μια νίκη με 2-1 επί της Τουρκίας, ένα άλλο σε μια νίκη με 4-0 της Κίνας και δύο σε ένα εύκολο 5-2 επί της Κόστα Ρίκα. Στη συνέχεια ήρθε ένα στο 2-0 στη φάση των 16 επί του Βελγίου, το μοναδικό γκολ στη νίκη του ημιτελικού με 1-0 κόντρα στην Τουρκία και τα δύο γκολ στο 2-0 επί της Γερμανίας στον τελικό.
Ο Ρονάλντο έγινε ο πρώτος σκόρερ και κανένας παίκτης δεν έχει σκοράρει περισσότερα σε Παγκόσμιο Κύπελλο έκτοτε, αν και τόσο ο Μέσι όσο και ο Εμπαπέ εξακολουθούν να διεκδικούν κάτι τέτοιο φέτος.